កាលបងទៅរៀន ចិត្តអូនរន្ធត់
ពៅផ្ញើរ សំបុត្រ នឹកបងស្ទើរ
ផុត ជីវិតទៅហើយ
រៀបរាប់ ពាក្យពេចន៏ កុំបំភ្លេចឡើយ
ស្រីមុំអូនអើយ
ថាចិត្តអូនព្រួយ យំសែនស្រណោះ
ម្តាយអូន ឬស្យា ប្រហារ ចិត្តបង
វាយដំ បង្ខាំង រារាំង រូបអូន
ឥតមានសណ្តោស
អាវបងទិញអោយ
គាត់ហែកចោលអស់
ព្រោះចង់សាងឈ្មោះ
អូនអោយ ពិរោះ ខ្ពស់ដូចគីរី
ស្តាយណាស់ ជំនូន ជូនម៉ែទៅស្តី
ស្តាយម្ហូប ចំណី ម្តាយអូន ជាន់ឈ្លី
បងខ្មាស់គេណាស់ អ្នកភូមិប៉ាហ៊ី
មួយលើកជាពីរ ចូលស្តី ដណ្តឹង
ម្តាយអូន ពុំអោយ
ប៉ាហ៊ី ប៉ៃលិន កណ្តៀង ត្បូងឆាំង
បងឈប់រារាំង
ប្រឆាំង គ្រួសារ និងអូនទៀតហើយ
អូននៅឲ្យសុខ សុខលុះដល់ត្រើយ
យើងអស់កម្មហើយ
សង្សារខ្ញុំអើយ រកត្រើយរៀងខ្លួន
No comments:
Post a Comment