ពេលមេឃស្រទុំ

ពេលមេឃស្រទុំ អូនយំស្រណោះ
ដួងចិត្តអើយ ក្រៀមក្រោះ
អស់ហើយ សេចក្ដីសង្ឃឹម
ព្រឹលអស់កែវភ្នែក ដូចភ្លៀងរលឹម
ចន្ទក៏លែងញញឹម ដូចគ្រាដើមទៀតហើយ

ចន្ទអើយដឹងទេ តើមកពីអ្វី?
បានជារូបស្រី បីដូចជាទូកគ្មានត្រើយ
កាលអូនសួរបង បងក៏មិនឆ្លើយ

គ្មានអ្នកណា មួយឡើយ
អាចឆ្លើយនឹង អូនបាន

ដួងចិត្តហ្មងសៅ រស់នៅកំព្រា
ស្នេហាឥតមាន ជម្រកមានឋាន
ស្រវា ចាប់អ្វី ក៏ចាប់មិនបាន
ឃើញអ្វីៗ ក៏ជាការស្មាន
ក្មុងឋាន ដែលគ្មានរស្មី

ដឹងហើយថាអូន ជាស្រីអភ័ព្វ
រស់សម្រាប់ស្លាប់ ដោយចិត្តដែលឥតប្រណី
ឋានសួគ៌ងងឹង ឋានចិត្តអប្រិយ
ឋានស្នេហ៍អវចី សម្រាប់ស្ត្រីដូបខ្ញុំ